… Του άρεσε η τοποθεσία.
Προσκύνησε μ’ ευλάβεια, παρακάλεσε, σχεδόν συνομίλησε -τα είπαν φιλικά- με τον παλιό Επίσκοπο, τον άγιο Διονύσιο, πού κάποτε συμμάζωξε και γλίτωσε από την καταδίωξη το φονιά του αδελφού του. Ω, τι μορφές, αλήθεια, σήκωνε η Ορθοδοξία, τι μορφές! Στην ακτινοβολία τους έβλεπε ο καθένας που είχε ανοιχτά μάτια να βλέπει, το τραγικό και μεγαλειώδες έργο του Κυρίου.
Λίγο χαμηλώτερα, κάπου απέναντι στον ανηφορικό λόφο, ήταν τα ερείπια του παλιού μοναστηριού, για το οποίο προορίζονταν οι μαθήτριες. Κάποτε μόναζαν εκεί άνδρες καλόγεροι. Γραφική ακροτοπιά, καταγεμάτη γαλήνη και ποίηση.
Μια γερόντισσα, Υδραία την καταγωγή, χήρα καραβοκύρη, που πνίγηκε εδώ και χρόνια κάπου στη Τζιμπεράλτα στο Μπέι-Μπίσκυ και τώρα καλογέρευε σ’ ένα σπιτάκι εκεί κοντά και την έλεγεν Μαγδαληνή, τον υποδέχτηκε και τον φιλοξένησε κατάκοπο από τα σκαρφαλώματα στις ανηφοριές και τα γιδόστρατα και του πρόσφερε καφέ.
– Τίνος είναι το κτήμα; ευθύς αμέσως πέταξε την ερώτηση καθώς πρόσεξε την απλότητα και την καλόβολη θέλησή της να τον περιποιηθεί.
– Του Δήμου… αποκρίθηκε. Σας αρέσει;
– Δεν είναι και πολύ έξω της πόλεως και ασφαλώς θα έχει την παρακολούθησιν της αστυνομίας.
– Ω βέβαια. Εδώ πια δεν πατά μήτε κακούργος μήτε κλέφτης. Κάθουμαι περισσότερο από έξι χρόνια. Κάπου-κάπου προσπερνούν αλεπούδες.
– Θα ήθελε τάχα όντως ο δήμαρχος να μας το παραχωρήσει δι’ ανοικοδόμησιν Μονής; αναρωτήθηκε παραμιλώντας.
– Σεβασμιώτατε, μη σας μέλλει. Ο δήμαρχός μας, ο κύριος Πέππας, που είναι και γιατρός, πολύ καλός γιατρός, επιθυμεί να ιδεί αυτόν τον τόπο ένα καλό μοναστήρι. Είναι ευλαβής άνθρωπος, Θα πάμε μαζί και θα δείτε. Θα διαπιστώσετε ο ίδιος ό,τι σας λέγω.
Πραγματικά την άλλη μέρα ο δήμαρχος ο οποίος άλλωστε τον είχε καλέσει γι’ αυτό το σκοπό, τον δέχτηκε με ευγένεια καταγεμάτος φιλοφρόνηση και υποσχέθηκε να παραχωρήσει με συμβολαιογραφική πράξη δωρεάς τον τόπο.
– Πόθος μου είναι, Σεβασμιώταατε, η επανίδρυσις της ιεράς Μονής, οιασδήποτε έστω Μονής.
Ξαναβρέθηκε χαμηλά στην παραλία με το εισιτήριο στο χέρι περιμένοντας το βαπόρι για την επιστροφή. Η καρδιά του είχε ηρεμήσει. Ναι, ήταν πράγματι θαυμάσιος αυτός ο τόπος. Θα μπορούσαν αυτές οι απλοϊκές ψυχούλες, οι ταπεινές του Χριστού ανεμώνες, να βρουν αραξοβόλι προσευχής και γαλήνης. Μια καινούρια τώρα φροντίδα έπεφτε στους ασθενικούς κι αδύναμους ώμους τους κι εδραιωνόταν χωρίς προοπτική ν’ απαλογείρει, να μετατεθεί. Δεν ήταν εύκολο και μικρό πράγμα η πνευματική καθοδήγηση και πατρότητα σε αρχαρίους. Όμως και πάλι θάχε συμπαραστάτη το Θεό. Πενήντα οκτώ χρονών πια, η πείρα του ξεχείλιζε απ’ αυτή τη βεβαιότητα. …
… Ναι, τήρησε την υπόσχεσή του. Ο καλός Θεός του παραχώρησε υγεία και ευχάριστη διάθεση, για να επαναλάβει στο Σαρωνικό το ταξιδάκι.
Το νησί αυτό άρχισε κάπως να το συμπαθεί, να το φέρνει ολοτρόγυρα στο νου του, να το νοιώθει σαν μια άγνωστη απλοΪκή γη, σα μια δεύτερη πατρίδα που άνοιγε λευκά φτερά, ακρογιαλιές και βουναλάκια και τον προσκαλούσε. Τι ήταν, αλήθεια, και η διάβαση του ανθρώπου απ’ αυτόν τον πλανήτη, τι ήταν! … 1
……….
Η Χρυσάνθη, η τυφλή, και η φίλη της η Κατερίνα βρισκόντουσαν πια στα πανιά. Ήρθαν, πήραν την ευλογία του και αποφεύγοντας μακριές συζητήσεις, τράβηξαν για την Αίγινα. Έπιασαν να ετοιμάζονται για το ποθούμενο. Θα φρόντιζαν όπως-όπως να τα βολέψουν με κάτι γνωστές τους Αιγινήτισσες και αργότερα θα έμεναν εκεί πάνω, στο σπιτάκι της χήρας, της κυρα-Μαγδαληνής.
Πήγε δυο τρεις φορές στην οδό Φιλοθέης, παρακάλεσε, ζήτησε να τον δεχθεί ο Θεόκλητος, ο Μητροπολίτης Αθηνών (ο διάδοχος του Προκοπίου), για να πάρει και τυπικά την έγκριση για την ανασύσταση της παλιάς Μονής στη θέση Ξάντος.
Προτού γίνει αυτό, μερικές βραδιές κατά σειρά προσευχόταν στο ναό της Σχολής, προσευχόταν πάλι εκ βαθέων, και τελικά κατάφευγε στην Παναγία, για να μεσιτέψει και προχωρήσει αυτό το ζήτημα. … 2
……….
Ο Θεόκλητος τον δέχτηκε ολάκερος εγκαρδιότητα. Τον ασπάστηκε, τον έβαλε να καθήσει, τον άφησε να του εξιστορεί τις πρώτες ενέργειες για την επανασύσταση και ίδρυση Μονής στην Αίγινα. Κοντολογής έδειξε ενθουσιασμό.
– Είναι και μια ευσεβής κυρία, Σεβασμιώτατε, μια ονόματι κυρία Αλεξάνδρα, ήτις επιθυμεί να εγείρει εκεί μιαν Εκκλησίαν. Εάν έχω την έγκρισίν σας, Θεού θέλοντος, λέγω να μεταβώ κατά το Άγιονν Πάσχα, ίνα θέσω τον θεμέλιον λίθον.
– Μετά χαράς, άγιε αδελφέ, Νεκτάριε. Βεβαίως εγκρίνω και επαυξάνω. Θα φροντίσω άλλωστε να αναγνωρισθεί η Μονή σας υπό της Ιεράς Συνόδου, κατά τον τύπον της Ιεράς Μονής των Καλαμών.
… Κι έφυγε λαφροπατώντας, προσβγήκε στην οδό Φιλοθέης, πέρασε το λασπωμένο από τη βροχή καλντερίμι.
Μόλις έφθασε στη Ριζάρειο και βρέθηκε στα ιδιαίτερά του, έπιασε ευθύς αμέσως και έγραψε το ακόλουθο γράμμα:
«Αθήναι τη 19η Οκτωβρίου 1904.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Χαίρετε εν Κυρίω. Εις Αίγινα Ξάντος. Ευχαρίστως αναγγέλω Υμίν ότι ο Θεός απεκάλυψεν υμίν το θείον Αυτού θέλημα περί της ιδρύσεως της Ιεράς Μονής και ηυδόκησεν, ίνα η ιερά αύτη Μονή ανεγερθή και αναλάμψη. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κύριος Θεόκλητος ου μόνον ηυλόγησε το έργο του, αλλά και υπό την προστασίαν αυτού ανέλαβε και εδέχθη πάσας τας σκέψεις μου και τας επιθυμίας, ας αυτώ υπέβαλον, και μοι είπεν ότι θέλει φροντίση περί αυτής, όπως και υπό της Ιεράς Συνόδου αναγνωρισθή κατά τον τύπον της Ιεράς Μονής των Καλαμών και ότι προτίθεται μετά την τελείαν ανασύστασιν της Μονής ν’ αποστείλη τινάς οσιωτάτας κόρας εκ Σπάρτης και εδέχθη μάλιστα κατά πρότασίν μου να επισκεφθώμεν ομού την Μονήν. Τω ανήγγειλα την επιθυμίαν της Αλεξάνδρας να εγείρη μίαν Εκκλησίαν και τω είπον ότι εγώ κατά ο Άγιον Πάσχα θα μεταβώ και θέσω τα θεμέλια αυτής και μετ’ ευχαριστήσεως εδέχθη τον λόγον. Εξ όλων τούτων φαίνεται ότι ο Θεός ηυδόκησε και αι ευχαί σας εισηκούσθησαν. Δέξασθε τας πατρικάς μου ευχάς και ευλογίας και χαίρετε εν Κυρίω.» 3
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο Άγος του αιώνα μας (ο Όσιος Νεκτάριος Κεφαλάς) Αφηγηματική βιογραφία » . Σώτος Χονδρόπουλος. Έκδοσις δεκάτη εννάτη. Έκδοσις Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Αγίας Τριάδος (Άγιος Νεκτάριος) Αιγίνης.
